12 sierpnia 2012r.

Zachód słońca mieliśmy okazję zobaczyć w pobliżu słynnego mostu na Tarze.

Most Đurđevića na Tarze ma długość 366 m i wysokość od 168 do 172 m. Największe z jego pięciu przęseł ma rozpiętość 116 m. Ten niezwykły obiekt znajduje się przy zbiegu dróg z Mojkovaca, Žabljaka i Pljevlji, w pobliżu wsi Djurdjevica Tara i Rasova. Jego budowę zaczęto w 1937r., a zakończono w połowie listopada 1940 r. Projektantem był Mijat Trojanovic, późniejszy profesor uniwersytetu w Belgradzie. W momencie powstania był to największy żelbetowy most łukowy w Europie, a jego budowa wymagała ustawienia najwyższego na świecie drewnianego rusztowania.

Więcej informacji oraz zdjęć z naszych podróży możesz zobaczyć na stronie
NaszeBalkany.pl oraz www.facebook.com/NaszeBalkany

Z uwagi na wybuch II wojny światowej most nie doczekał się uroczystego otwarcia. Już na początku 1941r. wjechały na niego czołgi okupantów, a Mijat Trojanovic trafił do obozu jenieckiego. W 1942 roku most wysadzono, aby zagrodzić drogę zbliżającym się faszystom. Konstrukcję odbudowano dopiero po wojnie, w 1946 roku. To jedyny most rzeczny na ponad czterdziestokilometrowym odcinku między Mojkovacem a Djurdjevića Tara – na tym obszarze ściany kanionu są zupełnie pionowe. Na tle jasnoczerwonych skał konstrukcja mostu wydaje się niezwykle delikatna (podtrzymuje go pięć ażurowych przęseł). Most wygląda niesamowicie i zachwyca wielkimi łukami. Wizualnie przypominał nam trochę rzymski akwedukt.

Tara swoim biegiem od wieków tworzy kanion pośród wysokich gór. Jest to najgłębszy kanion w Europie i prawdopodobnie drugi po Colorado – sięga do 1300 m głębokości!

Rzeka jest bardzo dzika i rwąca. To prawdziwy raj dla miłośników raftingu. Lokalne firmy postanowiły ten fakt wykorzystać i oferują turystom spływy na rzece (koszt od 50 E). Dla śmiałków Tara przygotowała około 50 progów wodnych i katarkt, liczne kaskady i wiry. Sezon raftingowy trwa od połowy lipca do połowy września. Spragnieni adrenaliny powinni jednak przyjechać wiosną, gdy Tara jest najdziksza.

Most Đurđevića został wykorzystany również w filmie “Komandosi z Navarony” z 1978 roku