Montmartre to historyczna dzielnica Paryża (XVIII okręg), której centrum stanowi Placu de Tertre. Zabudowa tego miejsca odbiega od architektury reszty miasta. Przez długi okres dzielnica ta stanowiła centrum cyganerii artystycznej Paryża. Nazwa tego miejsca łączy się z podaniem, według którego na wzgórzu tym męczeńską śmierć poniósł biskup Paryża Święty Dionizy oraz dwóch innych męczenników: Rustyk i Eleuter.
Abbesses jest najgłębiej położoną (36m poniżej poziomu) stacją metra, a na perony prowadzą ślimacze schody.
Plac Artystów (Place du Tertre) – pełno tu przytulnych kawiarenek i artystów ze sztalugami.
Błyszcząca bielą granitu Bazylika Sacre-Coeur zbudowana jest w mieszanym stylu romańsko-bizantyjskim. Kościół ma 100m długości, 50m szerokości i 83m wysokości. Jest zwieńczony eliptyczną kopułą otoczoną przez cztery mniejsze. Z tyłu znajduje się dzwonnica o wysokości 84 m, a na niej jeden z największych dzwonów na świecie „Savoyarde” ważący 19 ton. Wnętrze kościoła jest bardzo bogate w dekoracje malarskie i mozaikowe.
Na Montmartrze znajdowało się kiedyś ponad 30 wiatraków. Drugim, po Moulin Rouge, który zachował się do dnia dzisiejszego jest Moulin de la Galette przy rue Lepic. Jednak historia tego budynku jest trochę przygnębiająca – jego właściciel został ukrzyżowany na skrzydłach wiatraka w 1814 roku przez żołnierzy rosyjskich. Przez jakiś czas funkcjonował tu później kabaret. Obecnie mieści się w nim restauracja.
Ściana „Kocham Cię”
„Le mur des je t’aime” to w tłumaczeniu ściana z napisami „je t’aime” czyli „kocham cię”. Mur wymyślił Frédéric Baron, który najpierw odwiedzał sąsiadów obcokrajowców, a potem również inne miejsca, takie jak ambasady, aby prosić rozmaitych ludzi o zapisanie zdania „kocham cię” w ich językach. Kiedy było już 1000 wpisów artystka specjalizująca się w kaligrafii chińskich znaków, Claire Kito, uwieczniła to wszystko na tablicy składającej się 612 płytek. Cała tablica ma 40 metrów kwadratowych. Mamy na niej „kocham cię” we wszystkich 192 językach ONZ, a ponadto w takich językach jak kirgiski, baskijski albo… bambara.
Ogrody Tuileries są najstarszym i największym parkiem publicznym w Paryżu. Na ich terenie znajduje się wiele rzeźb, fontann, jak i dwa duże baseny oraz muzea: the Galerie Nationale du Jeu de Paume i the Musée de l’Orangerie, w których znajdują się słynne obrazy Claude Moneta z liliami wodnymi.
Place de la Concorde (Plac Zgody) to obszerny plac w centrum Paryża między Polami Elizejskimi a Ogrodami Tuilerie. W centralnej części znajduje się egipski obelisk podarowany w 1831 roku przez kedywa (wicekróla) Egiptu, Muhammada Alego. Obelisk ma ponad 3300 lat i pochodzi ze świątyni w Luksorze. Waży 230 ton i mierzy 23 metry wysokości.
Pola Elizejskie to najbardziej reprezentatywna ulica miasta. Jeszcze 400 lat temu były w tym miejscu tylko pola uprawne, a obecnie znajdują się tu ekskluzywne restauracje, kawiarnie, hotele, teatry, sklepy i butiki. Szeroka, sześciopasmowa ulica jest też miejscem oficjalnych parad, ceremonii i manifestacji. Na jednym końcu aleję zamyka Łuk Triumfalny mieszczący się na Placu Charlesa de Gaulle, na drugim zakończona jest Placem Zgody.
Les Invalides to wybudowany z inicjatywy Ludwika XIV wielki kompleks budynków w Paryżu na lewym brzegu Sekwany. Od początku istnienia służył jako szpital i pensjonat dla inwalidów wojennych. W swoich salach mógł pomieścić około cztery tysiące chorych i rannych. Kompleks ten składa się z Pałacu Inwalidów oraz Kościoła Inwalidów.
Centre Georges Pompidou (zwany także Beaubourg, Rafineria) to równoległościan ze szkła i stali – mieści się tu muzeum sztuki współczesnej oraz główna biblioteka publiczna stolicy Francji. Ogromna budowla z widocznymi schodami, przewodami i rurociągami w żywych kolorach w uderzający sposób kontrastuje z architekturą dzielnicy.
W pobliżu Centrum Pompidou znajduje się kolorowa Fontanna Strawińskiego.
La Défense – to siedziba większości wielkich francuskich koncernów. Dzielnica pełni też rolę centrum handlowego, wystawienniczego i rozrywkowego. Pod względem wielkości powierzchni biurowej jest to największe centrum biznesu w Europie.
Grande Arche de la Fraternité (Wielki Łuk Braterstwa) – powstanie tej budowli poprzedzał międzynarodowy konkurs na jego projekt, który ogłosił ówczesny prezydent Francji – François Mitterrand. Konkurs wygrał Duńczyk Johann Otto von Spreckelsen i zaprojektował „dwudziestowieczną wersję Łuku Triumfalnego” – tym razem nie dla upamiętnienia zwycięstw nad wrogiem, ale dla uczczenia ludzkości i idei humanitarnych.
Grande Arche był budowany w latach 1982-1990. Budynek jest prawie doskonałym sześcianem (szerokość: 108 m, wysokość: 110 m, głębokość: 112 m), a swym wyglądem przypomina hipersześcian. Znajduje się w jednej linii z Łukiem Triumfalnym.
Chyba nikomu nie trzeba przedstawiać kabaretu Moulin Rouge położonego w „dzielnicy czerwonych latarni” niedaleko Montmartre. Wiatrak został wybudowany w 1885 roku, a potem, w 1900 roku został przekształcony w salę do tańca. To właśnie tutaj narodził się słynny kankan tańczony przez skąpo ubrane aktorki.