Park Oruński – zabytkowy, trzeci co do wielkości park miejski w Gdańsku, największy z historycznych parków. Znajduje się na osiedlu Orunia, przy ulicy Nowiny, nad Potokiem Oruńskim. Stanowi część objętego ochroną zespołu krajobrazowo-przyrodniczego „Dolina Potoku Oruńskiego”.

W minionych wiekach Orunia była popularnym miejscem odpoczynku gdańskich mieszczan. Znajdowały się tu liczne dworki. Pod koniec XVI wieku na tym terenie istniał dworek myśliwski. Na początku XVII wieku dworek przeszedł w ręce burmistrza gdańskiego Bartłomieja Schachmanna. Nadał on temu miejscu cechy przydwornego założenia parkowego. Z jego inicjatywy powstały stawy i strumień.

Okres największej świetności park przeżywał, gdy jego właścicielem został burmistrz Gdańska Johann Zierenberg. Rezydencja parkowa stała się wtedy miejscem spotkań artystów i elity. Sam park nabrał cech ogrodu renesansowego.

W latach 50. w parkowym dworku otworzono dom starców. Obecnie znajduje się w nim przedszkole nr 9.  W późniejszym czasie został zdewastowany i dopiero w 1974 został odrestaurowany. Znalazły się tutaj rzeźby dłuta Alfonsa Łossowskiego. W 1980, mimo protestów, przez środek parku, 8 metrów pod ziemią przeprowadzono kolektor ściekowy dla dzielnicy Chełm.