
Więcej informacji oraz zdjęć z naszych podróży możesz zobaczyć na stronie
NaszeBalkany.pl oraz www.facebook.com/NaszeBalkany









W tle widoczny podjazd na Przełęcz Llogara.

Przełęcz Llogara jest położona na wysokości ok. 1000 m n.p.m. i ma status parku narodowego. Rozciągają się stąd wspaniałe widoki na Riwierę Albańską.


Miasto-muzeum, miasto białych dachów czy kamienne miasto, czyli Gjirokastra.

W 2005 r. miasto zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W swej historii przez równo 500 lat było pod władzą Imperium Ottomańskiego. Pod władzę albańską przeszło dopiero w 1944r.

Około 12 km od Wlory na cyplu nad zatoką Narta znajduje się miejscowość Zvernec. Niedaleko niej, na wyspie, stoi Klasztor Marii Panny. Na wyspę prowadzi 200-metrowy drewniany most. Jest już dość mocno zniszczony, ale widać miejsca, gdzie stare, spróchniałe deski zastąpiono nowymi.

Klasztor został wybudowany w XIII wieku i jest jednym z głównych ośrodków prawosławia w kraju. W czasach reżimu komunistycznego został opuszczony.

Niestety wewnątrz nie mogliśmy zrobić zdjęć – za nami do świątyni wszedł ochroniarz informując nas „no photo”.

Dla nas najpiękniejszą plażą, którą odwiedziliśmy była Gjipe. Z głównej drogi Himare – Dhermi należy skręcić w lewo (dobrze widoczny drogowskaz).

Po kilku minutach jazdy auto zostawiliśmy na dzikim parkingu – po południu próbowano tu od nas wymusić opłatę ;/

Do plaży Gjipe, która znajduje się u wylotu Kanionu Gjipe jest ok. 2,5 km.

Dojazd do Beratu do strony Lushnja jest dość uciążliwy – są to na przemian krótkie odcinki asfaltu i szutru (szczególnie na mostkach). Ale nie warto się zrażać, bo miasto jest niewątpliwie warte zobaczenia. To kolejne w Albanii, po Gjirokaster „miasto-muzeum”. W 2008r. zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Ze względu na charakterystyczną zwartą zabudowę białych domków z dużymi okiennicami zwane jest „miastem tysiąca okien”.

Napis na wzgórzu pierwotnie brzmiał „ENVER” – od imienia rządzącego Albanią przez prawie półwiecze komunistycznego dyktatora Envera Hodży. Kamienne litery o wymiarach 150 m wysokości i 50 m szerokości powstały w 1968r. na stoku masywu górskiego. Miejsce wykonania nie było przypadkowe – to w Beracie w 1944r. został utworzony komunistyczny Rząd Tymczasowy z Hodżą jako premierem na czele. To tu również swoją willę miał Komitet Partii. Po upadku komunizmu zaczęto się domagać likwidacji napisu. Nie było to jednak proste zadanie – litery „opierały” się nawet materiałom wybuchowym. Dopiero w lipcu 2012r. zamiany liter przy użyciu sprzętu do rozpylania farby dokonał jeden z budownicznych pierwotnego napisu. Imię dyktatora zastąpiło jakże symboliczne słowo „NEVER”.

Dzielnica po drugiej stronie rzeki Osum – Gorrica
