18 sierpnia 2012r.

Jezioro Szkoderskie jest największym jeziorem na Bałkanach i jednym z ostatnich mokradeł z tak czystą wodą. 2/3 jego powierzchni znajduje się w Czarnogórze, natomiast 1/3 już na terytorium Albanii. Położone jest w rozległej dolinie oddalonej zaledwie o 7 km od brzegu Morza Adriatyckiego. Ze względu na swój unikalny charakter teren jeziora został objęty ochroną i w 1983 r. założono tu Park Narodowy Jezioro Szkoderskie. Jest największym, a zarazem najmłodszym ze wszystkich parków narodowych Czarnogóry. Zajmuje 7% powierzchni kraju.

Więcej informacji oraz zdjęć z naszych podróży możesz zobaczyć na stronie
NaszeBalkany.pl oraz www.facebook.com/NaszeBalkany

Most na Jeziorze Szkoderskim na trasie E65 Podgorica-Bar przecina wysepkę Lesendro, wypełnioną ruinami powstałej w początkach XIX wieku twierdzy. W 1843 roku twierdzę zdobyli Turcy i utrzymali się w niej do 1878 roku.

Najlepszym sposobem na poznanie Jeziora Szkoderskiego jest rejs po jego najciekawszych zakątkach. Jadąc z wybrzeża trasą E65 w kierunku Podgoricy należy zatrzymać się za nasypem nad samym jeziorem. Po prawej stronie znajduje się parking z przystanią łodzi. Do dyspozycji turystów są statki mieszczące kilkadziesiąt osób oraz małe łodzie motorowe. Za godzinny rejs zapłaciliśmy 4 Euro za osobę. Do tego należy doliczyć koszt wstępu na teren parku narodowego, czyli kolejne 4 Euro. Podana cena może się jednak różnić w zależności od długości wyprawy, liczby osób oraz umiejętności targującego 🙂

Średnio jezioro ma 43 km długości i 10 km szerokości. Ze względu na wahania poziomu wody (2-3 m) powierzchnia Jeziora Szkoderskiego wynosi od 360-550 km2. Średnia głębokość jeziora to 6 – 10m, największa – 44m. Co ciekawe, miejscami dno jeziora znajduje się poniżej poziomu morza. Swój urok zawdzięcza urozmaiconej linii brzegowej, obfitującej w zatoki i półwyspy. Na jeziorze jest ok. 50 wysp zwanych goricami (dawne szczyty pagórków). Na wielu z nich znajdują się ruiny zamków, klasztorów czy twierdz. Jezioro z 3 stron otoczone jest pasmami górskimi. Jest to ostatnie miejsce w Europie, gdzie naturalnie żyją pelikany i hipopotamy. Zimą wiele ptaków z północy Europy i Syberii Zachodniej migruje właśnie nad Skadarsko jezero, aby wykorzystać wspaniały ekosystem, roślinność i klimat śródziemnomorski. Jezioro jest największym europejskim rezerwatem ptactwa – żyje tu 280 gatunków ptaków z których wiele jest na wymarciu oraz 40 gatunków ryb.

Zobacz więcej »

18 sierpnia 2012r.

Podczas jednej z naszych wycieczek przejeżdżając przez stolicę kraju – Podgoricę zauważyliśmy cmentarzysko wraków samochodów. Zaintrygowani, postanowiliśmy zatrzymać się i zobaczyć je z bliska. Teren złomowiska znajdował się przy jednej z główych ulic Podgoricy i nie był ogrodzony. Mimo tego, nasz spacer po tym terenie nie trwał długo – zaraz pojawił się ochroniarz z bronią i nas przegonił – zdążyliśmy zrobić tylko kilka zdjęć ;/

Więcej informacji oraz zdjęć z naszych podróży możesz zobaczyć na stronie
NaszeBalkany.pl oraz www.facebook.com/NaszeBalkany

Na poprawę humoru pojechaliśmy do winnicy 🙂 Drogowskazów kierujących do winnic przy głównych drogach Czarnogóry jest bardzo dużo. My wybraliśmy winiarnię Tomislava Ukšanovića w miejscowości Boljevići niedaleko Virpazaru. Produkcja wina i brandy to rodzinny interes pana Ukšanovića. Jego czerwone wino zostało wyróżnione srebrnym medalem dwa lata z rzędu na Festiwalu w Nowym Sadzie (2009, 2010) i na festiwalu w Splicie w 2009 r. oraz brązowym medalem na Festiwalu Wina w miejscowości Virpazar. Pan Ukšanović otrzymał również nagrodę Ministerstwa Rolnictwa Czarnogóry za rekord produkcji winogron i wina w 2012 r.!

Zobacz więcej »

20 sierpnia 2012r.

Popołudnie spędziliśmy w miasteczku Petrovac. To znana turystyczna miejscowość pomiędzy Budvą, a Barem. Położona jest poniżej magistrali, wśród gajów oliwnych, winnic i cyprysów. Ma dobrze rozwiniętą bazę noclegową i infrastrukturę turystyczną. Najbardziej znane plaże w okolicy to Drobni Pjesak, Lucice i Buljarica. Dla lubiących zwiedzać w ramach odpoczynku, Petrovac oferuje cerkiew, ruiny rzymskiego domu z II wieku oraz dawną wenecką twierdzę Castel Lastua na skałach na krańcu zatoki (obecnie zagospodarowaną na restaurację).

Więcej informacji oraz zdjęć z naszych podróży możesz zobaczyć na stronie
NaszeBalkany.pl oraz www.facebook.com/NaszeBalkany

Zobacz więcej »

20 sierpnia 2012r.

Podczas objazdu Boki Kotorskiej – „fiordu Południa” zatrzymaliśmy się na krótki spacer u podnóża góry Kason, w miejscowości Perast. To ciche, spokojne, malutkie miasteczko portowe z 300 stałymi mieszkańcami. Jeszcze kilka wieków temu konkurowało o wpływy z Kotorem. Perast był wtedy sporych rozmiarów miastem portowym, ze stocznią i szkołą morską. Jednak w XVIII w. stracił na znaczeniu, miasto zaczęło się wyludniać. Dodatkowo został zniszczony przez trzęsienie ziemi, które w 1979r. nawiedziło nadmorski region Czarnogóry (ówczesnej Jugosławii) i miało siłę ok. 7 stopni w skali Richtera. Znajdziemy tu zabytki z czasów, kiedy zarówno Perast, jak i Kotor były pod panowaniem weneckim. Plaż typowych dla adriatyckiego wybrzeża właściwie tu nie znajdziemy. Gdzieniegdzie są jedynie małe skrawki żwirkowatego, kamienistego wybrzeża.

Więcej informacji oraz zdjęć z naszych podróży możesz zobaczyć na stronie
NaszeBalkany.pl oraz www.facebook.com/NaszeBalkany

Zobacz więcej »

17 sierpnia 2012r.

Tego ranka wybraliśmy się na zakupy na tradycyjny targ do miejscowości Bar. Hala targowa wypełniona była stoiskami, a na nich: mnóstwo świeżych owoców, warzyw, słoiki z plastrami miodu w środku, butelki różnego rodzaju syropów, nalewek, olejków z owoców (polecane zamiast kremu do opalania). Tysiące barw i zapachów. Na innych halach można było kupić mięso czy świeże owoce morza. Sprzedawcy –  sympatyczni Czarnogórcy mile zaskoczeni byli naszymi gadżetami promocyjnymi z Gdańska.

Więcej informacji oraz zdjęć z naszych podróży możesz zobaczyć na stronie
NaszeBalkany.pl oraz www.facebook.com/NaszeBalkany

Zobacz więcej »

16 sierpnia 2012r.

Na jedną z pierwszych wycieczek nad Adriatykiem wybraliśmy się do Ulcinj – najstarszego miasta na czarnogórskim wybrzeżu. Jest to najdalej wysunięte na południe miasto w Czarnogórze, w pobliżu granicy z Albanią. I to właśnie orientalny wpływ kultury albańskiej jest tu tak bardzo wyczuwalny. Nie dziwią więc liczne meczety, śpiew muezina czy kobiety w muzłumańskich chustach. Główną atrakcją tego regionu są ciepłe, turkusowe wody Adriatyku, lazurowe bezchmurne niebo oraz połacie piaszczystych plaż otoczone subtropikalną roślinnością. Do tego Ulcinj ma największą liczbę słonecznych dni na całym wybrzeżu!

Więcej informacji oraz zdjęć z naszych podróży możesz zobaczyć na stronie
NaszeBalkany.pl oraz www.facebook.com/NaszeBalkany

Ulcinj to nie tylko plaże, to przede wszystkim niesamowity charakter tego miasteczka, którego zabytki pamiętają czasy Greków, Rzymian, Bizantyjczyków, Mongołów czy Turków. Bogata historia, mieszanka kultur (katolickiej, prawosławnej i muzułmańskiej) oraz jego mieszkańcy (w większości Albańczycy – wyznawcy islamu) wpływają na dzisiejszy wygląd miasta i jego charakter. Spacerując krętymi, kamiennymi uliczkami znajdziemy tu liczne budynki w stylu romańskim, gotyckim czy renesansowym, oczywiście z widocznymi wpływami orientu. W swej historii Ulcinj był także siedzibą piratów albańskich.

W Ulcinj nie powinniśmy mieć problemu ze znalezieniem noclegu – hoteli, jak i kwater prywatnych jest tu bardzo dużo.

Mala plaža (Mała plaża) – piaszczysta, długość 700m (plaża miejska w najbardziej atrakcyjnej części miasta, w pobliżu starówki)

Polski Fiat 126P

zabudowania Cytadeli zbudowanej na skalistym brzegu

Zobacz więcej »

14 sierpnia 2012r.

Dovidjenja Durmitor, czyli przejazd z gór nad morze 🙂

Czwarty dzień pobytu to przejazd z Žabljaka w stronę miejscowości Utjeha, gdzie mieliśmy zarezerwowane „nadmorskie” noclegi. Trasa do pokonania – 190 km.

Pomiędzy Niksicem a Danilovgradem zjechaliśmy w lokalną drogę asfaltową prowadzącą do Monasteru Ostrog – największego ośrodka kultu prawosławia na Bałkanach.

Droga do świątyni jest eksponowana, kręta i wąska, właściwie w żaden sposób nie zabezpieczona. Z jednej strony mieliśmy skalną ścianę, z drugiej dosłownie urwisko. Ruch na niej jest stosunkowo duży, ze względu na odbywające się tutaj pielgrzymki Serbów i Rosjan. Wszystko to potęguje ekstremalne wrażenia, których dostarcza przejażdżka tą trasą.

Więcej informacji oraz zdjęć z naszych podróży możesz zobaczyć na stronie
NaszeBalkany.pl oraz www.facebook.com/NaszeBalkany

Zobacz więcej »